POLITIKA | April 15, 2021
"U Bosni se brani Evropa"
Ove sedmice aktuelna je tema neslužbenog diplomatskog dokumenta koji je poslao slovenski premijer Janez Janša u Brisel. Dokument govori o pripajanju Republike Srpske Srbiji i ujedinjenja Kosova i Albanije. Postavlja se pitanje zašto se Evropa bavi igricama prekrojavanja granica na štetu suvereniteta Bosne i Hercegovine, ako se istinski trudi da pruži ruku prijateljstva Bosancima i Hercegovcima čiji su pogledi budućnosti okrenuti upravo prema njoj?
U svom govoru 1992. na Trećoj plenarnoj sjednici KEBS-a (Kenya Bureau Of Standards) u Helsinkiju, rahmetli predsjednik Alija Izetbegović istakao je historijski značaj Bosne i Hercegovine za Evropu i sve ono za šta se ona zalaže. Istakao je i bosanskohercegovačku orijentisanost prema vrijednostima za koje se Evropa zalaže, privrženost demokratskim principima i ljudskim pravima sadržanim u evropskim dokumentima, te privrženost doprinosu procesu evropske sigurnosti i saradnje. Istakao je i da Bosni i Hercegovini i njenom narodu u tome treba pomoć Evrope.
"Od trenutka kada je je priznata kao nezavisna država odlukom Evropske zajednice, ona je postala žrtva agresije Srbije, Crne gore i Jugoslovenske armije. Ta agresija je pojačana kada je Bosna i Hercegovina postala članica KEBS-a, a još žešća i brutalnija otkada je primljena u članstvo Ujedinjenih nacija. Bosni i Hercegovini je onemogućeno da svojim građanima pruži blagodeti slobode, nezavisnosti i međunarodnog priznanja.
Bosna nije nikla tek sad, nakon disolucije Jugoslavije. Ona je bila nezavisna ecropska kraljevina još prije šest vijekova. Nalazila se na razmeđu istočne i zapadne crkve sa različitim duhovnim pravcima. I tada su je priznavale susjedne zemlje uključujući i Svetu Stolicu i njenog poglavara. Zatim su slijedili vijekovi burne historije, čiji je rezultat Bosna i Hercegovina kao multinacionalna, multireligiozna i multikulturna zajednica. S ponosom smo isticali taj aspekt Bosne i Hercegovine i sa pravom govorili strancima da smo kutak Evrope na Balkan."
Prenio je predsjednik Evropljanima i sve strahote dešavanja u Bosni i Hercegovini, upoznao ih sa genocidnom namjerom agresora, podsjećao na civile, ubistva, prognanstva, masovne grobnice, opkoljene gradove, srušena sela nadajući se da će njegovi sagovornici ne samo slušati, nego i čuti.
"Dragi predsjednici i prijatelji, u Bosni se ne brani samo Bosna. U Bosni se brani Evropa. Brane se Helsinški akt, Pariška povelja i drugi dokumenti na kojima se zaklela Evropa. Ako se ne spasi Bosna, onda nemaju smisla ni te povelje i akti."
U srcu Evrope počinjen je genocid. U srcu Evropa svi ti akti o ljudskim pravima, slobodama, demokratiji sahranjeni su u masovne grobnice. U srcu Evrope krikovi bola i ljudske patnje odzvanjali su i dolazili do onih koji su se pravili i gluhi i nijemi.
"U nekoj ludoj nadi mi pokušavamo da sačuvamo viziju o građanskoj i kosmpolitskoj Bosni i Hercegovini. Ali to neće biti moguće bez međunarodne podrške. Mi smo neizmjerno zahvalni za humanitarnu pomoć koju nam šaljete. Ali to ne može spasiti Bosnu od agresije. Agresija i njene posljedice se ne mogu suzbiti milostinjom, to je poruka građana moje zemlje koju vam prenosim."
Da su istinski čuli ove riječi možda ne bi jedan obraz izgubili u toku agresije i genocida koji se desio na njenom tlu. Dok se igraju parčanja krvlju zalivene Bosne i Hercegovine i flertovanja sa fašističkim idejama cijepanja gube i drugi. Želimo vjerovati u prijateljstvo prema državi Bosni i Hercegovini i njenom narodu o kojem nam pričaju, ali ne po cijenu ruke koju pružamo, a biva nam odsječena.
